Anyż nazywany także anyżkiem lub biedrzeńcem, należy do rodziny baldaszkowatych i jest bliskim krewniakiem lubczyku, pietruszki, biedrzeńca mniejszego i wielu innych roślin zielarskich. Jest rośliną roczną, dorasta do 0,5 metra wysokości. Liście dolne są osadzone na grubych ogonkach, wyraźnie ząbkowane, górne pierzaste. Kwitnie w lipcu, owoce zawiązuje w sierpniu. Owocem jest jajowata rozlupnia, podobna do owocu kopru zwyczajnego.

Największe ilości związków czynnych anyżu znajdują się w nasionach. Najważniejszym z nich jest lotny olejek z anetolem (do 90%) oraz ketonem i kwasem anyżowym. Anetol działa wykrztuśnie, wiatropędnie i rozkurczająco. Dzięki tym właściwościom olejek anyżowy stosowany jest jako lek wykrztuśny w chorobach górnych dróg oddechowych – kaszel, duszności, zapalenia gardła, krtani i oskrzeli. Ponadto jest środkiem przeciw zaparciom, łagodzi bóle brzucha i wzdęcia. Jest także środkiem mlekopędnym stosowanym u matek karmiących.

Domowym sposobem leki z anyżu przyrządzić można w postaci naparu lub podać jako dodatek do pokarmów. Napar wykonuje się, zalewając szklanką wrzątku łyżkę stołową wysuszonych zmielonych nasion. Po kwadransie parzenia pod przykryciem napar należy odcedzić. Podawać przed jedzeniem, trzy razy dziennie po pół szklanki. Podając małym dzieciom, można dodać łyżkę naparu do mleka dla złagodzenia kolki jelitowej. Starsze dzieci łatwiej przyjmą lek, jeśli rozdrobnione nasiona dodane zostaną do miodu lub konfitur. Podawać dwa razy w ciągu dnia po łyżeczce.